آیا خشونت در بازی ها خطرناک است؟
سلام
امروز داشتم توی وب یه چرخی میزدم که چشمم به این مطلب افتاد و دیدم که مطلب جالب و خوبی هست برای همین در وبلاگ گذاشتم و به همه هم توصیه میکنم که این مطلب رو بخونن.
مسلماً بسیاری از شما خبر تأسف بار حملات هفته پیش نروژ را شنیده اید که در آن یک فرد مسلح پس از بمب گذاری دو ساختمان، به یک ساحل پر از نوجوان های کم سن و سال حمله کرده و نزدیک به 80 نفر را با یک اسلحه اتوماتیک ترور کرده است. از آنجایی که من در مورد این حادثه کنجکاو شدم، پیگیر تمام اخبار آن بودم. موضوع جالب اینجاست که فردای این حادثه، بعضی سایت های خارجی انگیزه قاتل را انجام بازی های خشن مثل Call of Duty و یا Fallout 3 ذکر کردند که واقعاً خیلی مسخره است. پس از دستگیری اندرس برینگ بریویک (Anders Behring Breivik) عامل حملات نروژ، او به بازداشتگاه کاملاً محفوظی منتقل شد و هیچگونه خبرگزاری و فرد خارجی حتی نمی توانست او را ببیند، چه برسد به گوش دادن به حرف های وی و اعلام نظرات او.
موضوع این است که بسیاری خواهان حذف خشونت از بازی ها هستند و به همین دلیل، به خاطر هر اتفاقی سریعاً بازی های ویدیویی را مقصر اصلی می دانند. سوال اینجاست که آیا خشونت در بازی ها واقعاً تا این حد خطرناک است؟ فکر می کنم این روزها بهترین زمان برای پاسخ گویی به این سوال است، چون خشونت نه تنها در کشورهای خارجی، بلکه در کشور خودمان هم به طور قابل ملاحظه ای زیاد شده است. طی دهه گذشته، با پیشرفت تکنولوژی در بازی های ویدیویی، به خصوص با پیشرفت جلوه های بصری، تحقیقات زیادی روی زمینه خشونت در بازی ها انجام شده و سازمان های مختلفی در دنیا برای بررسی و مطالعه این موضوع شکل گرفته اند.
جبهه گیری های فراوانی مقابل بازی هایی چون Grand Theft Auto ،Call of Duty و... شکل گرفته که اینگونه بازی ها را محکوم به تزریق خشونت در جوانان می کنند. در این دوره، سازمانی تشکیل شد به نام ESRB که بنا بر مضامین بازی ها، آن ها را درجه بندی سنی می کند تا والدین در حین خرید یک بازی، با محتوی آن آشنا شوند. تشکیل ESRB حرکت خوبی برای طبقه بندی درست بازی ها بود و در حال حاضر درصد بالایی از والدین به این درجه بندی ها دقت می کنند و بازی مناسب را برای فرزندان خود می خرند. هر چند ESRB مانع رسیدن بازی های خشن به دست افراد کم سن و سال شده، ولی نمی توان از این موضوع چشم پوشی کرد که یک نوجوان دوازده ساله خیلی راحت می تواند در بازار غرب یک بازی خشن خریداری کند.
تحقیقات نشان داده اند که درصد بالایی از کسانی که بازی های ویدیویی را انجام می دهند، بالای 18 سال و نزدیک به 30 سال هستند، پس بازی ها سرگرمی مطلق برای کودکان نیستند و هر سال عناوین بزرگسالانه بیشتری عرضه می شوند که مسلماً قشر سن بالا را به خود جذب می کنند. در حالیکه کتاب ها و مقالات زیادی راجع به خشونت بازی ها نوشته شده، ولی نتیجه آمارهای دقیقی که در مورد تأثیر خشونت بر مخاطبان انجام گرفته، خیلی جالب و تأمل برانگیز است. دانشگاه تگزاس در آمریکا یک تحقیق بزرگ در مورد این موضوع انجام داده که با پیشرفته ترین روش های روز انجام شده و نتیجه نه تنها موضوع تأثیر منفی خشونت را روی مخاطبان تأیید نمی کند، بلکه نشان می دهد که حتی بازی ها باعث کم شدن خشونت و پرخاشگری در جوانان شده اند. مدیر این پروژه می گوید: "با این که مدارکی وجود دارند که بازی های خشن باعث پرخاشگری می شوند، هیچ مدرکی وجود ندارد که بازی ها باعث خشونت و جرم هستند. در حقیقت آنالیزهای ما نشان می دهند که تأثیرات خشونت های رسانه ای (بازی ها و فیلم ها) روی جرایم نه تنها باعث افزایش آن ها نشده، بلکه کاهشی هم در آن ها ایجاد کرده اند." نتایج خیلی جالب و غیر منتظره هستند، ولی آیا می توان به این گفته ها اعتماد کرد؟ بگذارید نموداری از میزان خشونت و جرم را در زمان بندی بازی ها مثال بزنیم.
در نمودار بالا که از افراد 12 سال به بالا بدست آمده و نتیجه تحقیقات را تا سال 2003 نشان می دهد، با عرضه دستگاه های PlayStation 1,2 و عرضه بازی های خشن GTA، نه تنها خشونت افزایش نیافته، بلکه کاهش چشمگیری هم داشته است. این نمودار ساخته ذهن پریشان یک بازیکن نیست و واقعاً توسط U.S. Department of Justice, Bureau of Statistics و FBI تأیید شده است. اما دلیل این موضوع چیست؟ دانشمندان و محققین در دانشگاه های تگزاس و هند باور دارند که خشونتی که یک فرد می تواند در خارج از خانه، در خیابان و روی افراد دیگر اجرا کند، می تواند در داخل یک بازی ویدیویی تخلیه بشود.
شب گذشته یک میز گرد در مورد افزایش خشونت در شبکه BBC نگاه می کردم که علت اصلی افزایش نرخ خشونت و قتل های عمد، مشکلات اجتماعی مثل اختلاف طبقاتی، وضعیت بد اقتصادی، فرهنگ و... ذکر شد. مسلماً یک فرد با وجود چنین مواردی، انسان پرخاشگر و سرکشی خواهد شد و نیاز دارد که این احساسات را خالی کند. هفته پیش یک برنامه راجع به یک فستیوال تخلیه احساسات منفی در فرانسه می دیدم که در این فستیوال انواع و اقسام اشیاء معمولی مثل بشقاب، میز، صندلی، تلویزیون، موبایل و... وجود داشتند و مردمی که می خواستند، می توانستند به این فستیوال رفته و خشونت خود را با خورد کردن این وسایل خالی کنند. وقتی مشغول خواندن مقالات دانشگاه تگزاس بودم، به سرعت یاد آن برنامه افتادم و سریع این دو موضوع را به هم ربط دادم که تخلیه خشونت، یکی از بزرگترین عوامل بازدارنده جرم است.
نظر شخصی من این است که اتفاقاً بازی های ویدیویی بهترین مکان برای این کار هستند، چون مخاطب می داند که این تنها یک بازی است و حتی امکان مردن هم وجود دارد و این تخلیه در کنار سرگرمی، یک نوع حس تخلیه را به فرد می دهد. البته من قصد ندارم بگویم که سراغ بازی های خشن بروید و تا می توانید خشونت را در بازی ها و فیلم ها مشاهده کنید. اتفاقاً من بازی های بسیار خشن را سرکوب هم می کنم، ولی موضوع این است که نباید علت تمام درگیری های دنیا را سریع به بازی های ویدیویی ربط داد و یا تنها با مشاهده به طور مثال خون در بازی ها آن ها را ممنوع کرد.
در حالیکه اخبار و رسانه های ما هر روز و شب مشغول نشان دادن تکه تکه شدن انسان ها و خشونت به طور مستقیم، بدون هیچ مرز و سانسوری است. آیا به نظر شما غیر منطقی نیست در مقابل بازی ها اینطور جبهه گیری شود؟ این موضوع در فیلم ها هم مشاهده می شود و چه بسا مشاهده یک فیلم خشن خیلی ساده تر از انجام یک بازی خشن است. در نهایت امیدوارم چه در سطح جهان و چه در کشور خودمان با دید درست و منطقی به بازی ها نگاه شود و خیلی یک طرفانه با بازی ها برخورد نشود. خشونت در هیچ قالب و صورتی درست نیست، ولی وقتی اولین اسباب بازی های یک کودک خردسال اسلحه است، نمی توان جلوی این روند را گرفت. مگر اینکه خیلی منطقی و واقع گرایانه با آن برخورد کرد.
منبع:pardisgame
نویسنده: حمیدرضا نیکوفر
کلمات کلیدی :
» نظر